Rozdział 7 Kathrine it's big problem.

Razem ze Stefanem poszliśmy do mojego domu, gdzie czekał już Damon.
- Słyszałaś, że Kathrine uciekła?
-Tak, Stef mi powiedział.
-A więc. Do płuki jej nie znajdziemy będziemy z moim bratem pilnować cię.
- Dobrze, ale co z moimi rodzicami i Chadem?
-Już się tym zająłem. Pojechali na wakacje do rozwiązania się tej sprawy.- Uśmiechnął się do mnie tajemniczo. Już chyba wiedziałam, o co mu chodziło. Pewnie ich zauroczył.
- Pierwsza warta przypada na mnie- Powiedział Damon. Stefan już poszedł i zostaliśmy sami.
- To co robimy. - Spytałam się czrnowłosego chłopaka.
- Zawsze chciałem obejrzeć Zmierzch. Po tych słowach oboje roześmialiśmy się tak głośno, że było nas słychać na całej ulicy.- Jak chcesz ... -Damon zrobił popcorn a ja przygotowałam wszystko do seansu.
W końcu usiedliśmy na kanapie, a ja puściłam film. Niebieskooki objął mnie ramieniem.
Podczas filmu było bardzo wesoło, Damon cały czas coś krytykował.
- Co to wogóle ma być! W prawdziwym życiu nie jest tak wesoło i wampiry palą się na słońcu a świecą jakby ktoś wysypał na nich z kilo brokatu!
- Mam jedno pytanie. Czemu skoro mówisz, że wampiry palą się na słońcu, ty i Stefan spokojnie poruszacie się w dzień? Chłopak zamachał mi dumnie ręką przed oczami na której widniał wielki pierścień.
-Aha rozumiem. A co będzie jeśli ci go zabiorę?
- Na pewno nie będzie ciekawie, biorąc pod uwagę to, że siedzimy w dość słonecznym miejscu. Na jego twarzy pojawił się lekki grymas.
- Zawsze warto spróbować. - Sięgnęłam jego dłoni, ale on był szybszy. Po chwili zaczęliśmy się szarpać jak 5- cio latki. Cała zabawa skończyła się na tym, że ześlizgnęłam się ze skórzabej sofy i rościęłam sobie dłoń aż do nadgarstka. Z dłoni zaczęła lecieć mi obficie krew. Wiedziałam, że nic dobrego z tego nie wyniknie. Damon stał po pezeciwnej stronie pokoju podparty o ścianę.
-Chodź, pomogę Ci. - powiedział co bardzo mnie zdziwiło.
-Jesteś tego pewien? Bo wiesz, ja sobie poradzę.
-Tak. Chodź bo się rozmyślę.
-Rozmyślisz? A na jak temat?
-Tego czy jestem pewny.
  Ok, to gdzie masz jakieś bandaże czy coś co się używa żeby zabezpieczyć ranę?
- Nie mam.
- Och, zwariuje przy tobie.- W tym momencie podwinął sobie rękaw od czarnej koszuli, ugryzł się w ręke i przystawił mi ją do ust.
- Co ty robisz? - wybełkotałam.
- Dzięki temu rana szybcie się zagoi a mnie nie będziesz musiała tak torturować.
-Torturować?
-Nawet nie wiesz jak twoja krew ładnie pachnie. - powiedział i uśmiecjnął się do mnie.
- Tak w ogóle po co te warty ? Teraz jestem strzeżona lepiej niż papież w Watykanie . - Cassie skończ temat . - Jesteś taki jak mój brat zawsze chce się od wszystkiego wymigać . - Nie porównuj mnie do tego bahora . - Kolego mówisz o moim bracie . -Powiedziałam kiedy przyszedł SMS od nie znajomegk numeru . Mam nadzieję że pożegnałaś się z bratem .

Przeczytałam a pod napisem widniało zdjęcie mojego martwego brata i podpis .

Katherine

Mój telefon rozbił się o podłogę . - Cassie co jest ? - Spytał Damon z zapokojoną miną . - Mój...Mój brat . Nie żyje . - Co jak ? - Katherine .
________________________________________
Mam nadzieję, że nie jest źle :-) No i Kathrine wróciła, ale jakby co to w naszym opowiadaniu nie będzie Elki. No i chciałabym wiedzieć, czy chcecie pierwotnych?