The amazing day...in the bad sense.

Cały następny dzień przeleżałam w łóżku. Wieczorem znudziło mi się to, więc poszłam do Grilla, zamówiłam colę i usiadłam przy moim ulubionym stoliku. Nagle ktoś się przysiadł. Jeśli dobrze pamiętam nazywał się ...
-Damon?
-Tak, cześć.
-Cześć.
-Co się stało, że masz taką smutną minę?
-A... nic. Po prostu ... moją przyjaciółkę zagryzło jakieś zwierze przedwczoraj w lesie, a gdy przyjechała policja ona..., ona już nie żyła -dodałam ze spuszczoną głową. -Na te słowa jakoś dziwnie zareagował, ale na pewno mi się zdawało.
-Przykro mi. Ale wiesz, trzeba żyć dalej.
-Wiem, tylko że byłyśmy z Sophią jak siostry, a teraz już jej nie ma.
Spojrzałam na zegarek: była 21:51 a mama prosiła mnie żebym była w domu o 22:00!!!
-Muszę już iść! Powiedziałam i zerwałam się z miejsca.
-Odprowadzić cię? Ta okolica jest niebezpieczna o tej godzinie.
-Nie dzięki, naprawdę, śpiesze się.
- Cześć!
-Pa- Czarnowłosy chłopak uśmiechnął się i mi pomachał. Odpowiedziałam tym samym.

Gdy wyszłam z Grilla ruszyłam szybkim krokiem w stronę domu, ponieważ mi się śpieszyło wybrałam drogę przez las, chociaż wiedziałam co dzieje się z dziewczynami w ciemnym lesie o tak późnej porze w horrorach...
Tak ja myślałam szybko pożałowałam tego wyboru. W moją stronę zaczęła się zbliżać zakapturzona postać. Przyśpieszyłam kroku, aż w końcu zaczęłam biec. Gdy chciałam zobaczyć jak daleko jest, odwróciłam głowę, co okazało się wielkim błędem. Potknęłam się o korzeń i upadłam rozcinając sobie i chyba skręcając kostkę, a ten typ złapał mnie od tyłu i przyłożył mi nóż do krtani. Gdy już myślałam,  że to koniec nagle uścisk się rozluźnił. Szybko odwróciłam się korzystając z okazji, widok który zastałam mnie nie lada zaskoczył. Mój napastnik leżał bezwładnie na ziemia obok niego stał nie kto inny jak...Damon.

Gdy mnie zobaczył szybko do mnie podbiegł.
-Nic ci nie jest?
-Chyba nic, ale możliwe że skręciłam sobie kostkę.

-Choć, pomogę ci wstać.-Chłopak podał mi rękę, ale gdy tylko trochę się podniosłam wylądowałabym na ziemi gdyby nie Damon.

-Zadaje mi się, że nie jesteś w najlepszym stanie. - Wziął mnie na ręce ale ja zaczęłam mu się sprzeciwiać.

-Nie jestem pewien czy dojdziesz do domu o własnych siłach.- Przyznałam mu rację w myślach i uznałam że to chyba lepsze niż dzwonienie do rodziców i proszenie ich o przyjechanie tutaj. Bo niby co bym miała im powiedzieć? Straciłam rachubę czasu, poszłam sama przez ciemny las i zaatakował mnie facet z nożem. Dożywotni zakaz wychodzenia z domu po 20:00.

-A właściwie to... chcesz iść tak do domu?.. bo właściwie to jak chcesz to możesz przenocować u mnie.
-A wiesz, że to nie taki kiepski pomysł? Tylko obiecaj, że mnie nie porwiesz i nie będziesz przetrzymywał.
-Obiecuję- posłał mi przy tych słowach piękny uśmiech.
Gdy już dotarliśmy na miejsce Damon zaniósł mnie do pokoju , położył na łóżku i przykrył kołdrą. Byłam tak zmęczona, że nie zauważyłam kiedy zasnęłam, oraz tego, że chłopak położył się obok mnie i też chyba udał się w krainę snu...

______________________________
Mam nadzieje, że się podobało :-D Bardzo proszę o komentarze, to dla nas bardzo ważne.